Piše Milan rakovac
Trieste, resti sempre una citta nostra!
Arhitektura jedne iluzije, jednog razočaranja (u tu iluziju, i sve ostalo!), ujedno tvori procese razočaravajuće mentalno-emotivne arhitekture 19. i 20. stoljeća, a jedna i druga pojava idu - srećom po nas, njihove protagoniste – već u red arheologije naših pasatizama. Ovdje se (opet) stvara dubinski sloj plurikulturalnosti, i to rekao bih intuitivno, kao u drevna vremena; to je vitalni proces odozdola prema gore.
